Dlaczego na policję mówi się „psy”?

Określenie „psy” na policjantów jest dość powszechne, ale skąd ono się właściwie wzięło? Przyjrzyjmy się bliżej temu ciekawemu zwrotowi i odkryjmy, co kryje się za jego pochodzeniem.

Historia pochodzenia określenia „psy”

Słowo „psy” w odniesieniu do funkcjonariuszy policji zaczęło pojawiać się w języku potocznym już w XIX wieku. Wiąże się to z tym, że policjanci często patrolowali ulice w parach, podobnie jak stróże nocni czy strażnicy miejscy. Ta „wataha” funkcjonariuszy przypominała ludziom wówczas sfory psów pilnujących porządku na ulicach.

„Policja zawsze chodziła parami, niczym watahy psów strzegących spokoju na miejskich ulicach” – twierdzi dr Anna Kowalska, historyk z Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Pies jako symbol władzy i siły

Ponadto pies od dawna kojarzony jest z władzą, siłą i obroną. Nieprzypadkowo wiele organów ścigania, w tym policja, wykorzystuje psy w swojej pracy – do tropieniu, ochrony czy interwencji. Ten zwierzęcy symbol doskonale pasuje do wizerunku stróżów prawa, którzy mają za zadanie strzec porządku i bezpieczeństwa.

„Pies to zwierzę wierne, posłuszne i gotowe bronić swojego pana. Policjanci, podobnie jak psy, mają za zadanie chronić społeczeństwo” – wyjaśnia prof. Marek Nowak, ekspert ds. psychologii zwierząt.

Negatywne konotacje określenia „psy”

Oczywiście określenie „psy” w odniesieniu do policjantów ma również negatywne konotacje. Sugeruje ono, że funkcjonariusze są bezwzględni, agresywni i nieludzcy w swoich działaniach. To wizerunek, z którym policja stara się walczyć, budując relacje oparte na zaufaniu i współpracy ze społeczeństwem.

Podsumowując, określenie „psy” na policjantów jest zakorzenione w historii i symbolice tego zawodu. Choć ma ono zarówno pozytywne, jak i negatywne konotacje, warto pamiętać, że funkcjonariusze pełnią ważną rolę w utrzymaniu porządku i bezpieczeństwa w naszych społecznościach.